گونه‌ ای از باتری‌های قابل شارژ هستند که در آن از نیکل (III) اکسید و کادمیم به صورت فلز به عنوان الکترود استفاده شده است. این نوع از باتری‌ها نخستین بار توسط مهندس سوئدی والدمار جانگنر در سال ۱۸۹۹ میلادی اختراع گردید.

طول عمر بسیار زیاد ( دارای بیش از 1000 چرخه شارژ و دشارژ )، مقاومت بسیار زیاد در برابر تاثیرات الکتریکی و مکانیکی مخرب، مقدار دشارژ خودبخودی بسیار پایین، مقدار مقاومت داخلی بسیار پایین